დედოფლისწყაროს მუნიციპალიტეტი

ფართობი – 2 531 კმ²

მოსახლეობა – 21,221  კაცი

მანძილი თბილისიდან – 135 კმ.

დედოფლისწყაროს მუნიციპალიტეტი მდებარეობს საქართველოს უკიდურეს სამხრეთ-აღმოსავლეთით, კახეთის რეგიონში, ივრის ზეგანზე, საქართველო-აზერბაიჯანის საზღვარზე, მდინარეებს – იორსა და ალაზანს შორის. ჰავა კონტინენტურია. ტერიტორიის დიდი ნაწილი სასოფლო-სამეურნეო სავარგულებს – სახნავსა და საძოვარს უკავია, ამიტომ აქ კარგადაა განვითარებული მემინდვრეობა და მესაქონლეობა (მათ შორის, მეცხვარეობა), ასევე – მევენახეობა.

დედოფლისწყაროს მუნიციპალიტეტში მოჰყავთ ხორბალი, მზესუმზირა, ქერი, სიმინდი, ბოსტნეული და ბაღჩეული კულტურები, ვაზი; მისდევენ ასევე მეცხოველეობასაც. ამ მხარეში აწარმოებენ მაღალი ხარისხის ხორბლის ფქვილს, ღვინოს, ხორცს, რძესა და რძის პროდუქტებს, კვერცხს, თაფლს და სხვ. მოიპოვება წიაღისეული: კირქვა, ნავთობი, თიხა.

დედოფლისწყაროს მუნიციპალიტეტი მოსახლეობის მრავალფეროვნებით გამოირჩევა: აქ ქიზიყელების გვერდით ცხოვრობენ XIX საუკუნეში ვაჟა-ფშაველას მეცადინეობით მთიდან ბარში ჩამოსახლებული მთიულები, ფშაველები, ხევსურები, მოხევეები; სოფელ მირზაანში შეხვდებით კომპაქტურად მცხოვრებ რაჭველებს, სოფელ ფიროსმანსა და სამთაწყაროში – ჰერელებსა და ეკომიგრანტებს აჭარიდან.  დედოფლისწყარო თავის სამშობლოდ მიაჩნიათ აქაურ რუსებს, სომხებსა და სხვა ეროვნების წარმომადგენლებს.

მუნიციპალიტეტის ეთნიკურ-ეროვნული მრავალფეროვნება აისახება აქაურ ტრადიციებსა და ყოფაზე, კულინარიასა და სტუმარ-მასპინძლობაზე – სტუმრებს შეუძლიათ დააგემოვნონ კახური ღვინო და ჭაჭა, ქიზიყური ნაზუქი, დედას პური, ჭინჭრის მხალი, ქიზიყურად მომზადებული ლობიო, მთიულური და ხევსურული ხინკალი, აჭარული ხაჭაპური,  აჩმა და სხვა.

2022 წლის ივნისში იუნესკომ დედოფლისწყაროს მუნიციპალიტეტს მიანიჭა ბიოსფერული რეზხერვატის სტატუსი.